Egoboost

Ik schrik wakker. Telefoon. Hoe lang gaat ie al? Mijn ogen registreren drie heel nare cijfers op de wekker: 2:37. Alle alarmbellen op rood. Hart in mijn keel. Terwijl ik de werkelijkheid bij elkaar probeer te grabbelen, stommel ik mijn bed uit, neem op en zet me schrap voor elk denkbaar ellendig scenario.

“Stef? Stephanie! Luister.”
…
 “Stef, ben je daar? Word wakker!”
“Carmen..” piep ik. “Wat is er?” Mijn stem is verzopen in de adrenalinegolf.
“Ik heb ’t echt gedaan!”
“Wat, Car? Wat heb je gedaan?”
“Foto gemaakt!”
Ik knijp mijn ogen dicht, probeer mijn hersens te sturen. Geen dooie dus. Gelukkig. Man eruit gezet. Nee, dat was al. Foto gemaakt...
“Toen ik de ravage zag, heb ik m’n camera gepakt en heb ’t vastgelegd.”
Inbrekers, denk ik. Jezus… heeft ze ze betrapt? Ze heeft ze neergeslagen! Stoere Carmen. Dan dringt langzaam tot me door dat ze net iets te opgewekt klinkt voor een nachtelijk stront-aan-de-knikker-telefoontje.
“Voor de eeuwigheid. Voor het nageslacht. Voor mezelf!” Ze kirt. Pardon? Ze kirt?
 “Ho, wacht effe, Car. Praat me even bij, wil je. Je belt me midden in de nacht wakker om me te vertellen dat je een foto hebt gemaakt?”
“Major egoboost,” jubelt ze in mijn oor.
Ze is te blij, te enthousiast. Mijn aanvankelijke angst smelt en er volgt gek genoeg geen ergernis om de nachtelijke interruptie. Ik vind haar te lief.
 “Ok, spuug uit, Engel. Zing ’t maar.”
“Je weet toch Frank? Hij was hier vanavond. Bij mij. Thuis!”
“Getrouwde Frank..”
“Kom op nou, Stef, who cares! Ik heb seks gehad. Dampende, dierlijke, zalige seks. Er lag een man in mijn bed, en wat voor een. Geen snotterende vierjarige kleuter met zoete shampoo haartjes in een pyjamaatje, maar een echte man. Een naakte, grote.”
“Met een grote?” Ik kan ’t niet laten. Ze gniffelt.
“Ja! Met sterke armen en een zwaar lijf. Op het mijne! Onder, om en in het mijne. Die niet van mij af kon blijven, zich niet kon beheersen, gewoon om mij, Stef! Pure lust. Zo heerlijk, zo makkelijk. Alle hekken van de dam.” Lome zucht.
“En nu?”
“Weet ik veel wat nu, nu niks. Nu bel ik jou.”
Ze rekt zich kreunend uit. Lacht haar zoete lach. “Zijn woeste mannengeur hangt nog in m’n lakens. Wat zeg ik, de hele kamer ruikt naar seks. En daar hoef je echt niet zo’n hele goede neus voor te hebben.” Dan dendert ze door, is dronken zonder drank. Ze moet het kwijt en ik ben de gelukkige. Ze strooit met details als confetti, wat een feest is dat geweest. Ik sluit mijn ogen en zie de beelden voorbij trekken. Ze is heerlijk.
Beelden. Foto…
 “Maar waar heb je nou precies een foto van gemaakt? Je gaat ‘m toch niet verlinken of zo?”
“Nee joh, van de ravage die in mijn bed is achtergebleven. Het bewijs, Stef. Bewijs! I’m 40 and I still have it!”